Jest taka piękna przypowieść w tradycji plemienia Nawahów. Pewnego razu stary wojownik powiedział swojemu wnukowi, że czuje, jak w jego duszy cały czas trwa walka. „Walczą ze sobą dwa wilki. Jeden to wilk zły, pełen gniewu, zazdrości, smutku, żalu, chciwości, arogancji, rozczulania się nad sobą, winy, urazy, kompleksów, strachu przed uleczeniem ciała i duszy, strachu przed sukcesem, strachu przed zgłębianiem prawdziwości tego, co mówią inni, strachu przed postawieniem się w czyimś położeniu i ujrzeniem świata jego oczami i sercem, zasłaniania się pustymi, fałszywymi wymówkami. Drugi wilk jest dobry. To wilk radości pokoju, miłości, nadziei, pogody ducha, skromności, dobroci, empatii, pamięci o tych, którzy starali się mi pomóc, choć nie zawsze efekty ich działań były doskonałe, woli wybaczania sobie i innym oraz świadomości, że mój los jest w moich rękach”.

Wnuczek pomyślał chwilę o tym, co właśnie usłyszał, i spytał: „Ale dziadku, a który wilk wygrywa?”. Stary wojownik odpowiedział: „Ten, którego postanowiłem dokarmiać”.

John Izzo „The Five Secrets You Must Discover Before You Die” (69)

• x-lektury