Nie masz czasu czytać tego wpisu? To go posłuchaj! Tutaj albo w postaci podcastu Biznesu Bez Stresu dostępnego we wszystkich rozgłośniach od Apple po Spotify i YouTube!
Kiedy dwa miesiące temu pisałem bardzo ważny artykuł „Nie podążaj za swoją pasją!”, nie wiedziałem, że jestem absurdystą. W ogóle nie wiedziałem, że istnieje coś takiego jak absurdyzm. Dopiero niedawno usłyszałem o tym kierunku filozoficznym i okazało się, że podsuwa on bardzo zgrabne wytłumaczenie, dlaczego ludzkie poszukiwanie sensu życia jest skazane na porażkę.
Bohaterowie wielu telenowel popadają w coraz większe tarapaty, ponieważ obawiają się tego, że jeżeli zaczną działać, tak jak im podpowiada zdrowy rozsądek, to wyjdą na idiotów. To dziwne, ale w tym przypadku telewizja nie kłamie. Ludzie notorycznie powstrzymują się od wkraczania do akcji i brną w kłamstwa, ponieważ boją się tego, co inni o nich powiedzą.
Różni samorozwojowi guru radzą: znajdź swoją pasję i za nią podążaj. Sru-tu-tu-tu kłębek drutu. Jakoś dziwnie nigdy nie mówią, gdzie szukać tej swojej pasji, ani jak za nią podążać. Piechotą? Na rowerze? Czy może Uberem? No wiem, wiem, wiem, że to podążanie za pasją to tylko taka przenośnia, ale według mnie wyjątkowo szkodliwa. Dlaczego?
Warto jest mieć własny styl. To znaczy kierować się pewnymi wartościami i wyznaczyć sobie nieprzekraczalne granice. Określić to, co jest dla ciebie dopuszczalne, oraz to, co zdecydowanie nie pasuje do twojego własnego wyobrażenia o sobie. Ale nie traktuj „własnego stylu” jako wymówki uzasadniającej każde zaniechanie.