Nie masz czasu czytać tego wpisu, to go posłuchaj! Tutaj albo w postaci podcastu Biznesu Bez Stresu dostępnego we wszystkich rozgłośniach od Apple po Spotify i YouTube!
Zwykle moje podsumowanie roku dotyczy tylko osiągnięć sportowych, ale dwa tysiące dziewiętnasty był inny. Zdominowała go praca nad książką „Mylneryki. Ilustrowany katalog błędów, skłonności i złudzeń poznawczych”. Jestem z niej naprawdę dumny! Nikt przede mną nie połączył w jednej publikacji psychologii, poezji, wiedzy encyklopedycznej, humoru i stylowych ilustracji. Internetową sprzedaż „Mylneryków” już zakończyłem, ale ebook z fragmentami wciąż jest dostępny. A jeśli chcesz zamówić co najmniej 100 egzemplarzy, żeby rozdać je swoim klientom, to… da się to załatwić.
Moja satysfakcja z wydania tej książki opiera się na trzech filarach:
„Kiedyś zadałem sobie pytanie, co bym chciał robić, gdybym był jedynym człowiekiem żyjącym we wszechświecie. I zacząłem to robić. Teraz staram się rozpalać kreatywny płomień w sercach i umysłach innych ludzi. Przyłącz się do mnie, żeby poczuć ten żar twórczej wolności!” – tak brzmi opis podcastu Biznesu Bez Stresu.
W przedwigilijnym zamęcie chciałbym po pierwsze podziękować wszystkim członkom Klubu Biznesu Bez Stresu, którzy w ciemno kupili moje „Mylneryki”. To niezwykłe uczucie mieć takich wspaniałych fanów! Tym, którym limeryczne klimaty mniej odpowiadają, dziękuję za to, że cierpliwie wytrzymali mój podcastowy i mailowy #SzturmMylneryczny. A po drugie chciałbym przypomnieć kilka wartych przypomnienia okołoświątecznych wpisów, które przez lata pojawiły się w Biznesie Bez Stresu:
W metodzie Getting Things Done (GTD) Davida Allena swoje większe zamierzania nazywasz projektami i umieszczasz na dwóch listach: lista „Projekty” zawiera to, czym zamierzasz się teraz aktywnie zajmować, zaś lista „Kiedyś/może” zawiera to, co świadomie odkładasz na później. Odkładasz, ponieważ wiesz, że teraz nie masz ani czasu, ani środków, ani ochoty, żeby się za nie wziąć. Długoletni czytelnik Biznesu Bez Stresu Krzysztof J. Bytomski wpadł na rewelacyjny pomysł i dodał do swojego systemu trzecią listę.
Modny ostatnio stał się pogląd, że ludziom się „należy”. Tę konstrukcję myślową wprowadziła do obiegu Pani Premier, tłumacząc, dlaczego rząd sobie wypłacił nagrody. Wbrew pozorom miała rację. Jest takie złudzenie poznawcze zwane „hipotezą sprawiedliwego świata”. Czasami występuje ono pod postacią hasła, że „wszyscy mamy takie same żołądki”, a kiedy indziej, że „jaka praca, taka płaca”. Tymczasem…
Tydzień temu we wpisie