Nie masz czasu czytać tego wpisu? To go posłuchaj! Tutaj albo w postaci podcastu Biznesu Bez Stresu dostępnego we wszystkich rozgłośniach od Apple po Spotify i YouTube!
Po drugiej wojnie światowej Warszawa powstawała z ruin. Budowano nowe domy, drogi i place, odbudowywano stare. Pewnego razu na jedną z takich budów przyjechał dyrektor przedsiębiorstwa robót drogowych, żeby skontrolować postęp prac. Tu pochwalił, tam zwrócił uwagę, aż wreszcie podszedł do brukarza i spytał: „Jak idzie?”. A brukarz odpowiedział: „Dyrektorze! Do kitu! Tego się nie da tak zrobić!”. Czy wiesz, co zrobił wówczas dyrektor?
W tygodniu poprzedzającym Dzień Zadumy Nad Przemijaniem postanowiłem podzielić się z tobą dwiema refleksjami na temat sukcesji. Praktycznie każdy z nas zaczyna kiedyś rozumieć, że nic nie trwa wiecznie. Pragniemy jednak, żeby to, co stworzyliśmy, przeżyło nasze odejście – na wyższe stanowisko, emeryturę albo z tego świata. Co w związku z tym warto sobie uświadomić?
W branży rozwoju osobistego lansowane są dwa motywy motywacyjne związane z odchodzeniem z tego świata. Pierwszy z nich skupia się na tym, czego będziesz żałował na łożu śmierci. A a drugi na tym, co pomyślą o tobie ludzie, kiedy przyjdą na twój pogrzeb. Zupełnie tego nie kumam. Bo co, w gruncie rzeczy, mnie to obchodzi?
Dziś w Biznesie Bez Stresu z okazji śmigusa-dyngusa zimny prysznic. Legendarny publicysta amerykański John C. Dvorak zgodził się, żebym przetłumaczył i opublikował jego kontrowersyjny i dający wiele do myślenia artykuł pod tytułem 
BIZNES BEZ STRESU 