Pozostań przy zdrowych zmysłach i zachowaj życiową równowagę.
Tag: zarządzanie
Zaczynem do sobotniej dyskusji w ramach linkedinowej grupy „Filozofia przy sobocie” było następujące stwierdzenie Jakuba B. Bączka: „Mniej jest miejsca na empatię, kiedy działasz w pośpiechu”. W pierwszym komentarzu napisałem, że pośpiech nie może być usprawiedliwieniem, jest bowiem naszym wyborem. Następnie przypomniałem słynną dewizę strażaków z Phoenix: „Zapobiegaj nieszczęściom, ujdź z życiem, bądź miły”. Ale potem zacząłem zastanawiać się nad swoim stosunkiem do empatii i napisałem tak:
Ludzie bardzo często odbierają informację zwrotną (feedback) na temat swojego postępowania jako czepianie się. Nabzdyczają się i zniechęcają swoich przełożonych i współpracowników do kolejnych interwencji, które przecież mogłyby im pomóc szybciej i łatwiej osiągać cele zawodowe. Dlaczego tak się dzieje?
Jak wiadomo, przez pierwszy tydzień Stwórca był bardzo zapracowany. W pocie czoła rychtował cały wszechświat, gwiazdy, planety, rośliny, zwierzęta i glinianego ludka, którego ożywił. Na drugi tydzień zaplanował sobie zrobienie porządku w rajskim ogrodzie, gdzie – jako wszechwiedzący – spodziewał się niezłego bałaganu pozostawionego przez niesforną Ewę i rozkojarzonego Adama. Jednak z pewnością nie miał wiele do zrobienia w trzecim tygodniu. Dlaczego tak sądzę?
Jedną z kanonicznych metod podziału spraw jest macierz Eisenhowera spopularyzowana przez Stephena Coveya w jego bestsellerowej książce „7 nawyków skutecznego działania”. Sama idea, którą za chwilę przypomnę, jest prosta. Cała trudność polega na przyporządkowaniu różnych spraw poszczególnym polom macierzy.
Ciekawy jestem, czy ty też nerwowo reagujesz, gdy ktoś znienacka mówi do ciebie „musimy porozmawiać”. Bo większość ludzi czuje niepokój, kiedy słyszą te słowa z ust swoich rodziców, rodzeństwa, dzieci, przyjaciół albo z ust szefa. Czują się wtedy, jakby właśnie mijali tabliczkę z napisem: „UWAGA! MINY!”.
