W klubowym wpisie „KlubBBS: Siódma książka” zacytowałem opinię Michała Szafrańskiego o mojej blogowej twórczości: „Twoje wpisy to takie piguły wiedzy – zwięzłe i na temat”. Dziś uchylę rąbka tajemnicy, jak bardzo moja nowa książka o roboczym tytule „Projekt M” będzie się różniła od „Teraz! Jak już dziś zmienić jutro?”.

Oto fragment z „Teraz! Jak już dziś zmienić jutro?”:

Daniel Kahneman w swoim wykładzie na Konferencji TED w 2010 roku stwierdził, iż uważa się, że „psychologiczna teraźniejszość” trwa mniej więcej 3 sekundy, w związku z czym takich mgnień świadomości mamy do dyspozycji średnio 600 milionów przez całe życie, 600 tysięcy w każdym miesiącu i 20 tysięcy każdego dnia.

Zbadano również, że jeśli podczas rozmowy nikt nie odzywa się przez 6 sekund (czyli przez dwie takie kolejne, trzysekundowe chwile), większość osób odczuwa to jako przedłużającą się, niezręczną ciszę. Pustka teraźniejszości zaczyna być wówczas dotkliwie namacalna.

Przekonują mnie te trzy sekundy. Raz, dwa, trzy…

To tyle, ile trwa twój wdech i wydech. Trudno powiedzieć, czy między „psychologiczną teraźniejszością” a procesem oddychania zachodzi jakikolwiek związek, ale zauważ, że zdrowy dorosły człowiek wykonuje przeciętnie do 20 oddechów na minutę – czyli jeden na co najmniej trzy sekundy! Oczywiście nie podczas wzmożonego wysiłku fizycznego, ale wtedy, kiedy intensywnie o czymś myśli. Cóż za zadziwiająca zbieżność!

[Krzysztof Wysocki, „Teraz! Jak już dziś zmienić jutro?”, s. 22]

To tylko część dość obszernych rozważań na temat teraźniejszości. Dużo wiedzy i argumentów, których uważne przeczytanie z pewnością zajmuje więcej niż trzy sekundy.

Temat nowej książki będzie nieco inny, ale znajdzie się w niej motto nawiązujące do „Teraz! Jak już dziś zmienić jutro?”:

MOTTO

Ile jedna trwa chwila? Nie pytaj,
Tylko zanim ci umknie, ją chwytaj.
Ale jeśli chcesz wiedzieć,
To ci mogę powiedzieć:
Trzy sekundy, nic więcej i kwita.

Chwila
(ang. Moment)
„Psychologiczna teraźniejszość” trwa mniej więcej trzy sekundy. Jest to czas wystarczający na wyobrażenie sobie czegoś, przypomnienie sobie jakiegoś faktu, zorientowanie się, co się dzieje, powiedzenie co najmniej jednego mądrego słowa lub podjęcie decyzji.

[Krzysztof Wysocki, „Projekt M”, s. 7]

Tak to będzie wyglądało. Taka to będzie książka.

„Pigulasta” edukacja w artystycznej formie.

Jak Wam się podoba?

• klub