Kilka cytatów z książki Piotra Stelmacha „Lżejszy od fotografii – o Grzegorzu Ciechowskim” mówi o rozważnym i nierozważnym podejściu do pieniędzy i biznesu. Również o tym, jak ważne jest posiadanie w swoim otoczeniu ludzi, którzy mogą służyć dobrą radą, a w ciężkich chwilach podtrzymać na duchu i dać siłę do zdobywania kolejnych szczytów.

Marcin Rozynek (muzyk) o karygodnym braku kopii zapasowej:

Latem 2001 roku, po kilku intensywnych miesiącach pracy, komputer Grzegorza, w którym były przechowywane wszystkie nagrane przez nas dźwięki, w pewnym momencie kompletnie się rozsypał. Materiał pofrunął w kosmos. Byliśmy załamani, bo wiedzieliśmy, że niektórych momentów nie da się już powtórzyć. Mieliśmy pewność, że były wyjątkowe i tak je zarejestrowaliśmy. Takie chwile trudno powielić…

[Piotr Stelmach, „Lżejszy od fotografii – o Grzegorzu Ciechowskim”, s. 84]

Leszek Biolik (muzyk) o kupowaniu domu na Mazurach:

Kiedyś wspólnie z moją byłą dziewczyną myśleliśmy o kupieniu domu na Mazurach. To miało być miejsce, do którego moglibyśmy jeździć. Podzieliłem się z nim tym pomysłem. Powiedział: „Słuchaj, za cenę takiego domu możesz do końca życia wynajmować takie miejsce na wakacje i nie będziesz się martwił, co z nim zrobić w zimie”. Chwilę pomyślałem, policzyłem. Grzegorz dodał jeszcze: „Chcesz co roku jeździć w to samo miejsce? Bo nie zostawisz domu, by jeździć gdzie indziej”. Zniechęcił mnie całkowicie.

[Piotr Stelmach, „Lżejszy od fotografii – o Grzegorzu Ciechowskim”, s. 91]

Andrzej Ludew (manager) o czerpaniu siły z przeciwności losu:

Byli załamani. Pamiętam, że przyjechali do mnie i wyglądało to trochę na zasadzie: „Tato, co dalej?”. Mówię: „Panowie, spokój! Nieważne, co się będzie działo, nie rozwiązujemy zespołu. Dopiero zaczęliśmy działać!”. Nieciekawa sytuacja w kraju jeszcze bardziej mnie mobilizowała do pracy. Miałem świadomość, że ludzie po wojnie są silniejsi psychicznie. I mają w sobie więcej pokory.

[Piotr Stelmach, „Lżejszy od fotografii – o Grzegorzu Ciechowskim”, s. 553]

Andrzej Ludew (manager) o znieczulającej sile pieniędzy:

Byłem wychowany w przeświadczeniu, że pieniądze są niezbędne w życiu, a zarabia się je ciężką pracą. Z drugiej strony, żyłem ze świadomością, że ja je mam, ale głupio mi przed kimś, kto ich nie miał. Byłem jedną z tych osób, które nie miały specjalnie powodu, żeby wychodzić na ulicę i protestować. Ja miałem swoją własną Polskę, choć nie zawsze łatwo było mi żyć w takim kokonie. Solidarność rozumiałem jako wielki i wspaniały bunt. A Republikę w jakiś sposób jako jego kontynuację.

[Piotr Stelmach, „Lżejszy od fotografii – o Grzegorzu Ciechowskim”, s. 563]

• a-propos