W książce „Radical Candor” Kim Scott prezentuje ciekawą klasyfikację zachowań szefów w stosunku do swoich podwładnych. Klasyfikacja ta opiera się na dwóch wymiarach oddziaływania: Osobistej Trosce i Bezpośrednich Wyzwaniach. W zależności od poziomu Osobistej Troski i Bezpośrednich Wyzwań autorka zdefiniowała następujące postawy:

1. Rujnująca Empatia to wysoki poziom Osobistej Troski i niski poziom Bezpośrednich Wyzwań. Częstowanie podwładnych ogólną, oblaną grubą warstwą lukru krytyką i pochwałami „za całokształt” charakteryzuje kierowników, którzy za wszelką cenę pragną być lubiani.
2. Manipulacyjna Nieszczerość to niski poziom Osobistej Troski i niski poziom Bezpośrednich Wyzwań. Pokrętna komunikacja i gierki za plecami podwładnych są domeną kierowników, którzy źle się czują na swoim stołku, ale wstyd im się do tego przyznać.
3. Nieznośna Agresja to niski poziom Osobistej Troski i wysoki poziom Bezpośrednich Wyzwań. Bat w rękach kierownika stanowi typowy atrybut poganiacza niewolników, którego możesz spotkać w polskim folwarku.
4. Radykalna Szczerość to wysoki poziom Osobistej Troski i wysoki poziom Bezpośrednich Wyzwań. O to chodzi w biznesie! Radykalna Szczerość polega na stawianiu podwładnym wymagań, które ich rozwijają, przy jednoczesnym szczerym zainteresowaniu tym, jak im się wiedzie. Krytyka i pochwały nie pozostawiają złudzeń, co zostało zrobione dobrze, a co i jak należy jeszcze poprawić.

Zastanów się teraz, kim jest twój szef? W jaki sposób rozmawia z tobą o twoich niedociągnięciach i jak cię chwali?

A jeśli ty jesteś szefem, zastanów się, czy nie powinieneś zwiększyć swojego poziomu Osobistej Troski i Bezpośrednich Wyzwań, żeby firma rosła w siłę, a ludziom żyło się dostatniej…

• a-propos