Dziś zdradzę ci WTS – Wielką Tajemnicę Skuteczności. Świat należy do tych, którzy ją znają i stosują. Pozostałych to frustruje i skłania do działań nieracjonalnych, których głównym motywem jest wyrażanie niechęci do „kasty wtajemniczonych”. Oto Wielka Tajemnica Skuteczności:

To, co robisz, rób nie dlatego, że coś się stało, ale po to, żeby coś się wydarzyło.

Wiśta, wio, łatwo powiedzieć! Już widzę, jak marszczysz czoło i na usta ciśnie ci się argument, że przecież nie wszystko w otaczającej rzeczywistości jest pod naszą kontrolą! Nie zamierzam się kłócić. Wszechświat bez przerwy czymś nas zaskakuje i można zaryzykować twierdzenie, że nasze życie jest w gruncie rzeczy jedną wielką reakcją na to, co nas otacza. Ale… reakcja reakcji nierówna.

Można reagować w tył i w przód, co opisałem w książce „Teraz! Jak już dziś zmienić jutro?”. Reakcja w tył jest działaniem „dlatego, że coś się stało”. Reakcja w przód jest działaniem „po to, żeby coś się wydarzyło”.

A oto trywialny przykład: twoje dziecko poszło do kuchni i nagle słyszysz brzęk tłuczonych talerzy. Reakcja w tył polega na nakrzyczeniu na niesfornego bachora i zmuszeniu go do pozbierania wszystkich okruchów, bo jak nie, to popamięta. Reakcja w przód polega zaś na wspólnym przeanalizowaniu, dlaczego talerze spadły, wyciągnięciu wniosków na przyszłość („nie powinny stać w tym miejscu ” albo „w kuchni nie trenujemy karate”) i pozbieraniu okruchów, żeby nikogo nie zraniły w nogę. Dostrzegasz różnicę? Jedynym skutkiem reakcji w tył jest wzajemne nabzdyczenie. Reakcja w przód służy budowaniu relacji i wspólnemu poszukiwaniu mądrzejszej przyszłości.

Podobnie jest, gdy załatwiasz coś w urzędzie: możesz zbesztać urzędnika, ale możesz też pomóc mu załatwić twoją sprawę. Zapewniam cię, że jeżeli nie robisz jakiegoś przekrętu i nie jesteś kuratorem 150-letniego spadkobiercy warszawskich nieruchomości mieszkającego na Karaibach, to urzędnik z przyjemnością wykaże się przed tobą swoją bezinteresowną mocą sprawczą.

Opanuj reagowanie w przód w prostych, codziennych sytuacjach. Wówczas będziesz gotowy do nauki prereagowania czyli „zaawansowanego knucia”. Jest ono swego rodzaju szachami z rzeczywistością. Starasz się w nich przewidzieć konsekwencje realizacji różnych scenariuszy i wykonujesz taki ruch, który wyzwoli korzystny dla ciebie łańcuch wydarzeń. Pamiętaj, że bardzo często sprytne zagranie w jednym rejonie szachownicy daje ci znaczną przewagę w innym!

Prereagowanie to sztuka, której nie nauczysz się z książek. Musisz nieustannie próbować wpływać na rzeczywistość i obserwować jej reakcje. Tylko w ten sposób zdobędziesz odpowiednią wiedzę i zbudujesz niezbędną intuicję. Ale najpierw zacznij od reagowania w przód. To pierwszy etap na drodze do poznania Wielkiej Tajemnicy Skuteczności.

Powodzenia!

• a-propos