Bardzo często słyszę prośbę: „Krzysztof, poradź, co mam zrobić!”. Czasem mówią to ludzie, którzy zaplątali się w swoim życiu, zabrnęli w ślepą uliczkę i szukają sposobu wydostania się z pułapki. Innym razem to osoby, którym powodzi się całkiem nieźle, ale czegoś im brakuje, tyle że sami nie wiedzą czego. Okoliczności bywają różne, ludzie są różni, ale jest jedna uniwersalna rada, która pomaga w takich sytuacjach:

Jeśli nie wiesz, co robić, pomyśl, co możesz przestać robić.

Bardzo często właśnie to, co robisz, jest powodem twojego niezadowolenia albo kłopotów. Biegniesz jak szczur w jakimś kołowrotku, a tymczasem okazuje się, że wcale nie trzeba biec. Że w ten sposób nie tylko nie polepszasz swojej sytuacji, ale wręcz sobie szkodzisz. Że zamiast biec powinieneś usiąść na brzegu rzeki i poczekać, aż spłyną nią trupy twoich wrogów… No dobra, żartuję. ;-)

To, że niektóre rzeczy warto przestać robić, jest oczywiste. Niezbite dowody świadczą o tym, że palenie szkodzi, bezmyślne siedzenie przed telewizorem albo komputerem niszczy twoje ciało i umysł, a życie ponad stan, żeby zaimponować sąsiadom, nie przynosi szczęścia. Zatem skończ z tym.

Natomiast jest mnóstwo rzeczy, które trudno jednoznacznie zakwalifikować jako szkodliwe. Można je robić, ale można i nie robić, i w obu przypadkach da się znaleźć logiczne uzasadnienie dla robienia lub nierobienia. Problem w tym, że zbyt rzadko się nad tym zastanawiamy. Wpadamy w rutynę i uznajemy mnóstwo zbędnych rzeczy za stały element naszego życia. Czujemy, że coś jest nie tak, że wpadliśmy w jakąś dziurę egzystencjalną, ale kopiemy dalej, wciąż ją pogłębiając.

Jaki z tego wynika wniosek? Taki, jak na wstępie:

Jeśli nie wiesz, co robić, pomyśl, co możesz przestać robić.

Rozważ wszystkie za i przeciw i wprowadź w czyn to, co wymyśliłeś!

I pamiętaj: jeśli czujesz, że jesteś w dziurze, po pierwsze przestań kopać!

• a-propos