Perfekcjoniści chcą dobrze.

Bardzo dobrze.

DOSKONALE!

I w tym właśnie tkwi sęk. I pies jest pogrzebany.

Dlaczego?

Dlatego, że zamiast zrobić coś nieźle, perfekcjonista w nieskończoność przygotowuje się do wyboru najwłaściwszej z najwłaściwszych czynności, a kiedy już wybierze, obmyśla taki sposób jej wykonania, który nie wzbudzi żadnych wątpliwości i nie pozwoli usiąść na jego dziele żadnej musze. Ale świat idzie do przodu, zmieniają się okoliczności i pieczołowicie wypracowane rozwiązanie już po chwili przestaje być komukolwiek potrzebne.

Ale jest na to metoda. Sprawdzona w praktyce przez tysiące firm, które odniosły sukces, stosując iteracyjne podejście do tworzenia swoich wyrobów i usług. Iteracyjne, czyli polegające na udostępnianiu klientowi produktu jeszcze niedoskonałego, ale już całkiem nieźle „coś robiącego”. A potem na sprawnym jego dopracowywaniu przy udziale użytkowników.

Zamiast więc skupiać się na dostarczeniu doskonałego dzieła już za pierwszym podejściem, osiągnij perfekcję w następujących dziedzinach:

• określaniu minimalnych cech dzieła, które zaspokoją podstawowe potrzeby odbiorcy;
• umiejętności słuchania uwag odbiorcy oraz rozumienia i priorytetyzowania jego podstawowych i zaawansowanych potrzeb;
• projektowania swoich dzieł tak, aby ich wzbogacanie mogło być eleganckie, a nie polegające na łapaniu się prawą ręką za lewe ucho;
• wstrzemięźliwości w akceptowaniu wybujałych ambicji odbiorcy.

Osiągnięcie perfekcji w tych obszarach czyni z każdego perfekcjonisty-nieudacznika perfekcjonistę spełnionego, a z erotomana-amatora – kochanka doskonałego.

Perfekcjonisto!

Iteruj!

Iteruj perfekcyjnie!

• x-a-propos