Wszystko wskazuje na to, że zainstalowany w moim samochodzie system nawigacji satelitarnej stosuje metodę GTD (Getting Things Done) Davida Allena do realizacji zadań, które przed nim stawiam.

Kiedy zapisuję nowy punkt docelowy, system nawigacji umieszcza go na swojej liście Może Kiedyś.

Kiedy postanawiam pojechać do jakiegoś punktu docelowego, system nawigacji przenosi go z listy Może Kiedyś na listę aktywnych Projektów i określa:

• Pożądany Rezultat: samochód dotarł do celu podróży.
• Najbliższe Działanie: na przykład „za 200 metrów skręt w lewo”.

System nawigacji działa w dwóch kontekstach:

• @postój – kiedy samochód się nie porusza i można odpocząć;
• @jazda – kiedy samochód się porusza i należy, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, udzielać kolejnych wskazówek.

Najważniejsze jest jednak to, że system nawigacji skupia się w danym momencie tylko na jednym: na Najbliższym Działaniu polegającym na udzieleniu precyzyjnej wskazówki dotyczącej najbliższego manewru, który należy wykonać. Nie próbuje mi zamieszać w głowie planem całej podróży.

A jeśli nie zastosuję się do rady i pojadę w inną stronę, system nawigacji nie narzeka, tylko tworzy nowy plan podróży dostosowany do nowych okoliczności i powraca do udzielania mi optymalnych wskazówek.

Pragmatyzm GTD w czystej postaci!

• x-gtd