Skończyłem właśnie czytać książkę „Ignore Everybody and 39 Other Keys to Creativity” Hugh MacLeoda, amerykańskiego rysownika, który tworzy swoje dzieła na odwrocie wizytówek. Tomik ten stanowi rozszerzoną wersję wpisów na temat twórczego życia zamieszczanych na łamach blogu „Gapingvoid”. Polecam tę książkę każdemu, kto uważa, że twórcze życie polega na siedzeniu z założonymi rękami i czekaniu na natchnienie. Mam nadzieję, że po jej przeczytaniu, chociaż kilka osób przestanie siedzieć, wstanie i wyjdzie na spotkanie swojej muzy.
Tytuł mojego wpisu może nieco zniekształcać intencję autora, więc spieszę z wyjaśnieniem: sformułowanie „miej wszystkich gdzieś” oznacza tu, że należy wytrwale szukać własnej drogi, ignorując podszepty „zwykłych” ludzi, którzy nie są w stanie wyjść poza schematy. Absolutnie nie chodzi tu o brak szacunku lub nieuprzejmość wobec bliźnich.
W 39 krótkich rozdziałach (plus jeden dodatkowy) ilustrowanych własnymi rysunkami, autor wyłożył swoją filozofię twórczego życia. Między innymi pisze o tym, że:
- każdemu przeznaczony jest jego własny Mount Everest, na który powinien się wspiąć;
- nie należy starać się wyróżnić w tłumie – tłumów należy unikać;
- akceptacja bólu zmniejsza jego dotkliwość;
- nie należy porównywać swojego wnętrza z zewnętrzem innych ludzi;
- najłatwiej jest otrzymać to, o co się nie zabiega;
- władzy nikt nie rozdaje – trzeba sięgnąć po nią samemu.
A oto kilka ciekawych cytatów:
Im oryginalniejszy jest twój pomysł, tym mniej prawdopodobne jest, że ktoś będzie w stanie dać ci dobrą radę. – Hugh MacLeod „Ignore Everybody” (1)
Dobre pomysły zmieniają równowagę sił w stosunkach międzyludzkich. Dlatego zawsze początkowo wywołują opór. – Hugh MacLeod „Ignore Everybody” (2)
Robienie czegokolwiek istotnego trwa wieczność. Dziewięćdziesiąt procent tego, co odróżnia ludzi sukcesu od tych, którzy przegrywają, to czas, wysiłek i wytrwałość. – Hugh MacLeod „Ignore Everybody” (9)
A oto słowo prawdy o niektórych wielkich wydawcach. Oczekują od ciebie 110 procent wysiłku, nie oferując tego samego w zamian. Dla nich artysta jest jedną z klusek w makaronie. Ich biznes polega na rzucaniu makaronem o ścianę i patrzeniu, która kluska się przyklei. Te, które spadają na podłogę, znikają w studni wiecznego zapomnienia. – Hugh MacLeod „Ignore Everybody” (20)
BIZNES BEZ STRESU 