Jeden z początkujących adeptów Getting Things Done (GTD) Davida Allena stwierdził, że chociaż metoda ta niezbyt przystaje do jego sytuacji życiowej, będzie ją stosował, ponieważ „zmarnował już wystarczająco dużo czasu, żeby się jej nauczyć”. Szanuję jego wytrwałość i samozaparcie, ale… NIKT NIGDY, PRZENIGDY nie powinien tak uzasadniać, dlaczego robi to, co robi!

Efekt utopionych kosztów polega na kurczowym trzymaniu się podjętych decyzji (nawet tych nietrafnych lub wręcz katastrofalnych) tylko dlatego, że ich wdrożenie wiązało się ze znacznymi kosztami lub wysiłkiem. Warto być konsekwentnym, ale z innych powodów niż wielkość wcześniej poniesionych inwestycji.

Kontynuację określonych działań należy rozpatrywać TYLKO pod kątem przyszłych zysków, zapominając o przeszłych kosztach.

W mojej książce „Teraz! Jak już dziś zmienić jutro?” ująłem to tak:

Każda twoja decyzja i każde działanie wiążą się z pewną inwestycją. Mogą to być pieniądze albo inne dobra materialne, ale może nią być również twój wysiłek, świetne pomysły, dobre rady oraz emocje związane z zaangażowaniem się w jakąś sprawę. Pragniesz, żeby nic z tego twojego wkładu nie przepadło, żeby nie poszedł on na marne.

Ten żal jest zrozumiały, ale szczerze ci odradzam branie pod uwagę tego, co już włożyłeś w dany interes, podczas podejmowania decyzji, czy włożyć jeszcze więcej. Jeżeli przedsięwzięcie „nie rokuje”, porzuć je jak najprędzej, zagospodaruj to, co da się wykorzystać w przyszłości, i zajmij się czymś innym – bardziej obiecującym. Z drugiej strony, jeśli na czymś bardzo ci zależy, a już sporo w to zainwestowałeś, nie wahaj się dołożyć drugie tyle, żeby doprowadzić sprawę do końca.

A jeśli chodzi o GTD, to możliwe jest (choć bardzo mało prawdopodobne), że metoda ta nie pasuje do twojego stylu życia i pracy. W takiej sytuacji nie ma sensu dalej się męczyć!

Pamiętaj jednak, że David Allen zebrał w swojej książce dość oczywiste, zdroworozsądkowe zasady, które nie mają prawa nie działać. Problem polega tylko na tym, że po pierwszych kilku tygodniach stosowania GTD może dopaść cię pewne zniechęcenie. Twój mózg nie zaufał jeszcze systemowi, intuicja nie wykształciła się podczas Przeglądów Tygodniowych, więc nie czujesz ulgi związanej z uwolnieniem się od natrętnych myśli. Zaczynasz wątpić w metodę i zaniedbujesz swój system, nie aktualizując jego zawartości.

Tymczasem David Allen stwierdził kiedyś, że:

• 2 godziny – tyle czasu potrzebujesz, żeby w ogólnych zarysach uchwycić ideę GTD (tyle zajmie ci przeczytanie pierwszego rozdziału podręcznika GTD).
• 2 dni – tyle czasu potrzebujesz, żeby zainstalować GTD, czyli założyć archiwum, sporządzić kontekstowe listy Najbliższych Działań, listę Projektów, listę Może Kiedyś, uporządkować rzeczy na biurku itp.
• 2 miesiące – tyle czasu potrzebujesz, żeby zasady postępowania składające się na metodę GTD stały się dla ciebie bezwiednie wykonywanymi nawykami.
• 2 lata – tyle czasu upłynie zanim osiągniesz Czarny Pas GTD – czyli stan, w którym GTD jest twoją drugą naturą, masz do systemu pełne zaufanie, Przegląd Tygodniowy jest ci niezbędny tak, jak codzienne mycie zębów, a twój umysł jest wolny od stresujących myśli i gotowy odpowiednio zareagować na niespodzianki, które niesie życie.

Nie oczekuj więc, że już po miesiącu GTD stanie się niezawodnym i naturalnym narzędziem pomagającym ci urzeczywistniać twoje marzenia. Dopiero po kilkudziesięciu Przeglądach Tygodniowych twój umysł stanie się spokojny jak tafla wody. Zapewniam cię, że to dobra inwestycja, a nie żadna strata czasu!

• a-propos