Powyższe zdjęcie wykonałem, podróżując, przebudowywaną do standardu drogi ekspresowej, warszawską Trasą Toruńską. Zapewne tego nie widać, ale znak ograniczenia prędkości do 60 kilometrów na godzinę powieszono na słupku wbitym w ziemię metr przed znakiem ograniczenia prędkości do 70 kilometrów na godzinę. Zatem ograniczenie do 60 kilometrów na godzinę obowiązuje tylko na odcinku jednego metra drogi. Chyba nie o to chodziło organizatorom ruchu…

Przykład ten świadczy o tym, że w Polsce znaki drogowe często stawia się po to, żeby stały, a nie po to, żeby informowały i wpływały na jazdę kierowców.

Problem jest jednak szerszy i dotyczy podstawowego zagadnienia z dziedziny biznesu i życia w społeczeństwie: komunikacji międzyludzkiej.

Zdecydowana większość ludzi mających do przekazania jakąś informację nie rozumie, co to znaczy „przekazać informację”. Wydaje im się, że czynność ta polega na:

• mruknięciu czegoś pod nosem,
• napisaniu niezrozumiałego maila,
• rozesłaniu okólnika wypełnionego odwołaniami do paragrafów, punktów i podpunktów bliżej nieokreślonych ustaw
• lub wręcz poczekaniu, aż inna osoba sama odgadnie, o co im chodzi!

Wydaje im się tak, a potem złorzeczą, że ludzie nie rozumieją, co się do nich mówi.

Przyjmij zatem do wiadomości, że:

„Przekazanie informacji” polega na dostarczeniu jej do odbiorcy i otrzymaniu od niego potwierdzenia, iż zrozumiał ją bez przekłamań.

Najczęściej bowiem celem „przekazania informacji” jest doprowadzenie do wykonania przez drugą osobę jakiejś czynności. Musi ona zatem otrzymać dokładny opis zadania, przyjąć je do wykonania i wziąć się do roboty.

Od wieków zasada ta świetnie sprawdza się w żeglarstwie, gdzie obowiązuje następujący protokół potwierdzania doręczenia informacji:

• Sternik: „Lewy foka szot wybierz!”
• Członek załogi: „Jest: lewy foka szot wybierz!”

Pamiętaj:

„Przekazywanie informacji” służy zmienianiu rzeczywistości, a nie tylko wprawianiu w ruch cząsteczek powietrza lub elektronów w komputerach.

• x-a-propos