Miesiąc: Październik 2012

Co robić?

Derek Sivers powiedział kiedyś:

Rób tylko to, co tylko ty możesz zrobić.

Prawdopodobnie tak kategorycznego postulatu nikt nie jest w stanie wcielić w życie, ale jeśli tylko nieco złagodzimy tę myśl, to stanie się ona rewelacyjną strategią życiową i zawodową:

Koncentruj się na działaniu w tych dziedzinach, w których twoje umiejętności są unikalne.

Chwileczkę… Czyżbym słyszał twoje marudzenie, że nie dysponujesz wystarczająco unikalnymi umiejętnościami? Że są na świecie setki ludzi lepszych od ciebie?

Być może są, być może nie, ale rozumując tak, popełniasz bardzo istotny błąd.

Konkurencją dla ciebie nie jest cały świat, lecz twoja okolica:

  • miejscowość, w której mieszkasz;
  • szkoła, do której chodzisz;
  • firma, w której pracujesz, oraz krąg jej klientów i kooperantów;
  • społeczność internetowa, której jesteś aktywnym członkiem.

To są przykłady „twoich okolic” i w ich kontekście powinieneś doskonalić swoje unikalne umiejętności.

Mówi się, że „nie ma ludzi niezastąpionych”, ale prawda jest taka, iż niektórych bardzo trudno jest zastąpić.

Życzę ci, żebyś stał się takim człowiekiem, dzięki wdrożeniu filozofii:

Rób tylko to, co tylko ty możesz zrobić.

Jak zdobyć pracę?

Więc mówisz, że chcesz dostać pracę?

W mojej firmie?

Naprawdę?

To posłuchaj…

Jeśli chcesz dla mnie pracować, to:

Bądź człowiekiem, który rozwiązuje więcej problemów, niż sam stwarza.

Dlaczego? Ponieważ każdy biznes polega głównie na rozwiązywaniu problemów, więc taka zdolność jest zawsze kluczem do sukcesu.

Pytasz, po czym rozpoznaję rasowego rozwiązywacza problemów?

Charakteryzują go dwie podstawowe cechy:

  1. Autentyczna chęć rozprawiania się z problemami. Kiedy rozwiązywacz problemów widzi leżący na podłodze papierek, podnosi go i wrzuca do kosza. Nie czeka, aż ktoś mu każe to zrobić. Nie narzeka na leniwe sprzątaczki i niesprzyjające okoliczności przyrody. Nie prosi też o pozwolenie. Po prostu przywraca ład i porządek we wszechświecie.
  2. Posiadanie wiedzy i umiejętności niezbędnych do rozwiązywania problemów. Oczywiście nie wszystkich problemów, lecz przede wszystkim tych, które dotyczą jego obowiązków służbowych oraz obszaru działania firmy. Może to być usuwanie błędów w oprogramowaniu, naprawianie zamków w drzwiach, dokarmianie zwierząt czy negocjowanie umów handlowych. Nie spodziewam się, że od początku będziesz mistrzem w tej dziedzinie, ale oczekuję podstawowej orientacji w istocie problemu, a nie barwnej opowieści o tym, jak to nieżyt górnych dróg oddechowych (czyli pospolity katar) nie pozwolił ci uczestniczyć w zajęciach, na których omawiano właśnie ten temat.

Moje wymaganie „rozwiązuj więcej problemów, niż sam stwarzasz” może wydać ci się banalne, by nie powiedzieć wręcz – głupie, ale wiedz, że umiejętność ta leży poza zasięgiem 90% ludzi, którzy się do mnie zgłaszają. Kiedy mają się zmierzyć z jakimś problemem, chowają się w toalecie albo skupiają na poszukiwaniach winnego. I bez przerwy absorbują mnie problemami, które sami stwarzają.

Dlatego:

Bądź człowiekiem, który rozwiązuje więcej problemów, niż sam stwarza.

I koniecznie podkreśl to w swoim CV! Nie pisz, co robiłeś, ale jakie problemy rozwiązałeś i jaką korzyść przyniosło to twojemu poprzedniemu pracodawcy.

Powodzenia!

Komunikacja, głupcze!

60/70

Powyższe zdjęcie wykonałem, podróżując, przebudowywaną do standardu drogi ekspresowej, warszawską Trasą Toruńską. Zapewne tego nie widać, ale znak ograniczenia prędkości do 60 kilometrów na godzinę powieszono na słupku wbitym w ziemię metr przed znakiem ograniczenia prędkości do 70 kilometrów na godzinę. Zatem ograniczenie do 60 kilometrów na godzinę obowiązuje tylko na odcinku jednego metra drogi. Chyba nie o to chodziło organizatorom ruchu…

Przykład ten świadczy o tym, że w Polsce znaki drogowe często stawia się po to, żeby stały, a nie po to, żeby informowały i wpływały na jazdę kierowców.

Problem jest jednak szerszy i dotyczy podstawowego zagadnienia z dziedziny biznesu i życia w społeczeństwie: komunikacji międzyludzkiej.

Zdecydowana większość ludzi mających do przekazania jakąś informację nie rozumie, co to znaczy „przekazać informację”. Wydaje im się, że czynność ta polega na:

  • mruknięciu czegoś pod nosem,
  • napisaniu niezrozumiałego maila,
  • rozesłaniu okólnika wypełnionego odwołaniami do paragrafów, punktów i podpunktów bliżej nieokreślonych ustaw
  • lub wręcz poczekaniu, aż inna osoba sama odgadnie, o co im chodzi!

Wydaje im się tak, a potem złorzeczą, że ludzie nie rozumieją, co się do nich mówi.

Przyjmij zatem do wiadomości, że:

„Przekazanie informacji” polega na dostarczeniu jej do odbiorcy i otrzymaniu od niego potwierdzenia, iż zrozumiał ją bez przekłamań.

Najczęściej bowiem celem „przekazania informacji” jest doprowadzenie do wykonania przez drugą osobę jakiejś czynności. Musi ona zatem otrzymać dokładny opis zadania, przyjąć je do wykonania i wziąć się do roboty.

Od wieków zasada ta świetnie sprawdza się w żeglarstwie, gdzie obowiązuje następujący protokół potwierdzania doręczenia informacji:

  • Sternik: „Lewy foka szot wybierz!”
  • Członek załogi: „Jest: lewy foka szot wybierz!”

Pamiętaj:

„Przekazywanie informacji” służy zmienianiu rzeczywistości, a nie tylko wprawianiu w ruch cząsteczek powietrza lub elektronów w komputerach.

Wniosek Horstmana z Prawa Parkinsona

Słynne Prawo Parkinsona głosi, iż:

Praca rozszerza się tak, aby wypełnić czas dostępny na jej ukończenie.

Do niedawna treść tego prawa nieodmiennie napawała mnie smutkiem i wypełniała uczuciem bezradności wobec spraw, z którymi musimy się pogodzić, ponieważ nie mamy na nie wpływu. Tymczasem Mark Horstman, jeden ze współtwórców składziku z narzędziami dla menedżerów „Manager Tools” [manager-tools.com], w cudowny sposób odwrócił kota ogonem i ogłosił swój Wniosek Horstmana z Prawa Parkinsona:

Praca kurczy się tak, aby zmieścić się w czasie, który na nią przeznaczasz.

Powiesz pewnie: „He, he, he, akurat!”, a tymczasem przypomnij sobie, jak wiele potrafisz zrobić ostatniego dnia przed urlopem. Sprawy, które odwlekałeś tygodniami, załatwiasz w ciągu kilku minut. Nieistotną korespondencję ignorujesz lub z satysfakcją kasujesz. Stajesz się superwydajnym, bezwzględnym egzekutorem, który wycina w pień zaległości i eksterminuje zawartość skrzynki spraw przychodzących.

Powiesz też pewnie: „A co z jakością? Na pewno ucierpi na takim wyżymaniu”. I będziesz miał rację. Pamiętaj jednak, że co najmniej 80% tego, co masz do zrobienia, nie wymaga perfekcji, lecz wystarczająco dobrego „odfajkowania”. Świadomie rezygnując z doskonałości w sprawach mniej ważnych, zyskujesz czas na cyzelowanie dzieł swojego życia. I o to chodzi!

Tak więc, jeśli jeszcze tego nie robisz, zacznij praktycznie stosować Wniosek Horstmana z Prawa Parkinsona:

Praca kurczy się tak, aby zmieścić się w czasie, który na nią przeznaczasz.

Ograniczaj czas realizacji zadań!

Skracaj terminy, które sam sobie wyznaczasz!

Po co?

Żeby mieć czas na to, co ważne i przyjemne.