Doszedłem ostatnio do wniosku, że ludzi sukcesu charakteryzują trzy podstawowe cechy:

1. Nieustępliwość – czyli wewnętrzna siła, która popycha ich do działania. Sprawia ona, że wektor ruchu cały czas ma wartość niezerową. Człowiek sukcesu nie tylko nie potrzebuje słów zachęty, motywujących pochwał lub gróźb – robi to, co uważa za słuszne pokonując największe przeszkody i obiekcje niedowiarków. Jest też bezwzględny – bez skrupułów usuwa ze swojego otoczenia maruderów, czarnowidzów i recenzentów, którzy zawsze wiedzą lepiej, co należy zrobić, tyle że tego nie robią.
2. Inteligencja – czyli zdolność do analizowania zjawisk zachodzących w otaczającym świecie i wyciągania trafnych wniosków co do kierunku działania. Dzięki niej wektor ruchu ma prawidłowy kierunek i zwrot. Bystry umysł i wiedza pozwalają skoncentrować wysiłek tam, gdzie występuje największe prawdopodobieństwo powodzenia. Tam, gdzie można oczekiwać wielu okazji do zrobienia dobrego interesu i pokonania konkurencji. Chodzi zatem o inteligencję praktyczną, a nie o taką, której celem są jedynie akademickie rozważania o wyższości Świąt Bożego Narodzenia nad Świętami Wielkiej Nocy.
3. Szczęście – czyli umiejętność znalezienia się we właściwym miejscu, we właściwym czasie. Szczęście w życiu można traktować w kategoriach metafizycznych, wiązać je z przeznaczeniem lub palcem bożym, ale moim zdaniem szczęście to kategoria statystyczna. Jeśli jesteś inteligentny, wybrany przez ciebie wektor działania będzie wskazywał drogę, na której występuje znacznie większe niż gdzie indziej prawdopodobieństwo zajścia szczęśliwego zbiegu okoliczności. Prędzej czy później. Jeśli jesteś nieustępliwy, będziesz podążał tą drogą dłużej niż ci, którzy przedwcześnie zwątpią, nie mogąc się doczekać na pomyślny splot wydarzeń.

(Meta)fizyka sukcesu w biznesie polega zatem na tym, żeby używać swojej inteligencji do wyboru kierunku działania, nieustępliwości do podtrzymywania ruchu oraz wykazywać zręczność w łapaniu nadarzających się okazji.

• x-a-propos