Raz na kilka miesięcy piekarz zagapi się i wtedy wychodzą mu pyszne, brązowe kajzerki. Takie, jakie lubię najbardziej. Zapewne nie są one zgodne z normami. Tylko tym mogę wytłumaczyć fakt, że tak rzadko pojawiają się w moim osiedlowym sklepiku.
Taki cud zdarzył się w sobotę. Czyżby to była sprawka Mikołaja? Kupiłem zatem o dwie bułki więcej niż zwykle. Na śniadanie zjedliśmy pyszne kanapki, a resztę przyjemności odłożyliśmy na później.
Jakież było moje rozczarowanie, kiedy wieczorem okazało się, że mój syn zeżarł wszystkie bułki!
Mam ciocię, która każde wydarzenie – i dobre, i złe – interpretuje jako złośliwy spisek całego świata skierowany przeciwko jej skromnej osobie. Pewnie w takiej sytuacji powiedziałaby: „na pewno zjadł te bułki tylko po to, żeby mi zrobić przykrość”. Współczuję ludziom, którzy wszędzie widzą zło. Mają naprawdę ciężkie życie.
A ja wolę wyciągać pozytywne wnioski z takich wydarzeń. Cieszę się, że mój syn zjadł ze smakiem bułki. Niech mu pójdą na zdrowie. Wiem, że jest dobrym człowiekiem i nieraz gotów był oddać mi ostatni smakowity kąsek. Wobec innych ludzi też staram się wstępnie założyć, że ich intencje są dobre i szlachetne (choć w tym przypadku zachowuję równowagę i jednocześnie stosuję zasadę ograniczonego zaufania).
A ty? Jak byś zareagował, gdyby ktoś zeżarł ci bułki?
BIZNES BEZ STRESU 