W którym kierunku(*) żyjesz?

„Od” czy „do”?

Ludzie, którzy żyją „od”, cały czas przed czymś uciekają, rzeczywistość ich zaskakuje i muszą bronić się przed jej nieobliczalnością:

• w szkole siadają w ostatniej ławce i kulą się, gdy nauczyciel podnosi wzrok;
• w pracy kryją się po kątach, sfrustrowani patrzą, jak ich koledzy robią kariery, i wreszcie zwalniają się, nie mając nic w zanadrzu;
• przerażeni pojawieniem się na świecie swojego potomka, uciekają w alkohol lub znikają bez wieści.

Ludzie, którzy żyją „do”, sami wyznaczają swoją drogę przez otaczający ich świat, stawiają czoła napotykanym wyzwaniom i nie dają się zbić z pantałyku:

• w szkole siadają w pierwszej ławce i, zgłaszając się na ochotnika, odpowiadają wtedy, kiedy są najlepiej przygotowani;
• w pracy chwytają najciekawsze tematy i z pełnym zaangażowaniem doprowadzają je do końca, po drodze przełamując rzeczywiste i urojone bariery; a jeśli chcą zmienić pracę, to wybierają nowego pracodawcę, a nie uciekają od poprzedniego;
• są świadomymi i zaangażowanymi rodzicami, gotowymi poświęcić wiele czasu, żeby wychować swoje dziecko na podobnego im człowieka.

Zastanów się więc, w którym kierunku żyjesz.

I pamiętaj: zawsze jest czas, żeby zmienić kierunek i zacząć żyć „do”.

(*) uprzedzając ataki fizyków-purystów, informuję, że świadomie zapytałem „w którym kierunku żyjesz?”, a nie „jaki jest zwrot twojego życia?”. Mówienie o „kierunku życia” jest bardziej zrozumiałe od poprawnego naukowo rozprawiania o „zwrocie życia”.

• x-a-propos